Dubbele gevoelens over de BULT

De echoscopiste was even weg om te overleggen met de radioloog, dus snel een kiekje gemaakt. Lichtelijk gespannen zaten we te wachten tot ze terug kwam. Je weet natuurlijk nooit waarom ze weggaan, wij als leek kijken naar de beelden en snappen er niks van. Behalve als het een babyecho betreft maar haha dat was bij Quint niet te verwachten! Even later kwam ze met de radioloog terug die ook ging kijken. Gelukkig kregen we toen snel te horen dat het niks kwaads was, pfieuw niet dat we daarvan uit waren gegaan maar je weet maar nooit en zeker bij een Quintekind met zijn onbeschreven afwijking is alles nieuw en gaat de boeken in, dus liever in de boeken staan met de afwijkingen die er zijn en geen nieuwe narigheden.
Waar het in het kort op neer komt is dat ( konden we uiteindelijk ook zelf goed zien) er een breukje zit waardoor vet ( zitten bloedvaten in) omhoog komt. Hoe het nu verder gaat hoor ik hopelijk morgen,want we zijn gelijk naar de kinderafdeling gelopen om een belafspraak te krijgen. De radioloog zei wel dat als het heel hard word of als Quint pijn gaat aangeven ( doet hij af en toe) we naar het ziekenhuis moeten komen. Dus al met al viel het mee, maar weten we nog niet of dit geopereerd moet worden of zo moet blijven zitten, dat laatste lijkt me niks want het gaat steeds dichter bij de mickey-button in de buurt komen, denk ook dat het daardoor komt, zit vast littekenweefsel en zwakke plek daar. Waar ik zelf mee zit is het feit dat er dus maandag gezegd werd dat er geen breuklijn was, ook al is het maar klein, alhoewel ik geen idee heb wat groot en klein in deze is, het blijkt dat we dus weggestuurd zijn toch met een breuk gelukkig niet van de darm maar toch. Dit soort kinderen wat bijna niks aangeven moet toch serieus genomen worden,  ben blij dat deze mama snel ene echo heeft geregeld, gelukkig beaamde de radioloog dat. Luister altijd naar de moeder ! Radioloog naar mijn hart!
Morgen weten we misschien iets meer over het vervolg, dat hoop ik al thans.