Vrijdag belde de kinderarts vanuit Hardenberg al voor de middag, heel fijn, wachten is niet mijn sterkste punt en zeker wanneer het spannend is over wat er gezegd gaat worden is dat wel heel prettig.
In het altijd goede contact werd ook nu in het gesprek al heel snel duidelijk dat we op 1 lijn zitten en dat je kunt gaan wachten tot Quint veel pijn krijgt en er dus snel iets moet gebeuren dat willen we niet. Quint geeft moeilijk pijn aan en daarbij vind ik ook dat een jongetje met zoveel beperkingen geholpen moet worden. Ook meldde hij dat het niet vanzelf dichtgroeit (wat ik nog even had gehoopt) en dat de bult niet zo snel Quints mickey-button naar buiten zal duwen ( het zit er zo dicht bij dat we ons voor kunnen stellen dat het elkaar in de weg kan gaan zitten zeker bij het groter worden van de bult) dat zal niet snel gebeuren, gelukkig! Hij stelde voor en ik was het met hem eens om niet te wachten maar toch de kinderchirurg uit het UMCG mee te laten kijken en dan evt opereren. Hebben helemaal geen zin in weer een opname met operatie maar alles voor Quints welzijn dus gewoon er voor gaan! Al binnen het uur belde hij weer en had contact gehad met kinderchirurgie. Quint zou op de korte oproeplijst komen voor een polibezoek. Een grapje over en weer over het feit dat Quint al uitgebreid bekend is binnen het UMCG en verschillende disciplines behalve bij de chirurg. Ach we zijn er aan gewend geraakt dat ons prinsje er steeds iets bij krijgt en daar hebben we ons bij zijn allereerste IC-opname ook op ingesteld, doordat een toenmalige intensivist mij dat duidelijk maakte door dat te zeggen wat ik diep van binnen wel wist maar toen werd het uitgesproken. Ben de goede man nog altijd dankbaar daarvoor, jammer dat hij niet meer op deze kinderic rondloopt.
Vandaag belden ze dus vanuit Groningen, donderdagmiddag is Quint ingepland, fijn dat het zo snel kan. Zijn erg benieuwd wat er gezegd gaat worden en of Quint weer onder het mes moet en of dat een simpele ingreep zal zijn of toch niet, spannend. Jammer dat ik de meiden weer moet teleurstellen op hun vrije middag van school ( leerkrachten hebben studiemiddag) en dat hun broertje voorgaat, tenminste zo lijkt het. Wat hebben ze toch een boel te verduren, toch klagen ze nooit, ze zijn zo gek met hem dat ze het Quint en ons niet kwalijk nemen, toch doet het zeer dat hun leven zo anders is ( zeker met de spanningen van het laatste half jaar) en beperkt door hun broer die zoveel zorg nodig heeft en aandacht vraagt.
Qua mobiliteit zijn we wel vooruit gegaan en kan er nu met Quint gefietst worden, een heel gedoe het in de rolstoel zetten, oprijden en vast maken maar het is gelukt. Afgelopen zaterdag is Quint voor het eerst meegeweest in de rolstoelbakfiets naar het hockeyveld, een boel bekijks maar hij vond het geweldig. Quint genoot, wij vonden het een beetje eng want Ard fietste nogal hard maar t ging allemaal goed en zo zijn we allen weer een ervaring rijker die smaakt naar meer en we hopen op veel mooie zonuurtjes met weinig wind, zodat we lekker kunnen fietsen.
3 opmerkingen:
Gaaf zeg, die bakfiets, hopen dat jullie hier met elkaar veel plezier aan zullen beleven!
Fijn dat je al zo snel in Groningen terecht kunt, kan me goed voorstellen dat je dat soort "ongein" in het lichaam van je kind er snel uit wilt hebben, hoop dat de chirurg daar ook zo over denk....sterkte donderdag!
En ja, jullie meiden krijgen heel wat voor de kiezen, maar die ervaringen maken hen ook rijker het is alleen jammer dat ze al zo jong hun "zorgelooshei" en "naïviteit" kwijt raken, maar hier kies je niet voor Jeannete, dit overkomt jullie als gezin en daar moeten we onze weg in vinden, wees trots dat ze het zo goed oppakken en zo goed doen! Kanjers heb je!!
Heel veel sterkte maar weer!!
Liefs Jan en Riek
Succes!! ( de bakfiets is wel heel gaaf hoor!! Veel fietsplezier ermee!)
Een reactie posten