Familiekorting

Het is zaterdagmiddag, verruil mijn poetsdoek maar even voor de laptop. Eigenlijk zou ik moeten genieten van het mooie weer samen met Quint. Maar het is lekker rustig in huis, de meiden zijn aan het zwemmen met de club, Ard vertrok voor zijn wekelijkse voetbalmiddag, Quint giert voor de tv en daarom doet deze mama bij hoge uitzondering eens in de middag de laptop aan. Had eigenlijk beter vanmiddag een pgb-er voor Quint kunnen regelen maar momenteel zit Janine in de ziektewet en dus zijn we iets beperkter, uiteindelijk was het natuurlijk een uitgelezen moment om eens lekker te gaan shoppen met zuslief of zo nu de meiden ook onder de pannen waren, volgende keer toch eerder aan denken i.p.v. nu om 5 uur.

Vorige week zaterdag was er wel hulp voor Quint en ben ik samen met Chary en Ylva naar het ziekenhuis in Almelo geweest, op de open dag voor zorg en welzijn. Hele leuke en leerzame middag, ook voor de meiden. Chary heeft zelfs nog gereanimeerd en weet het nu zeker, ze wil IC-verpleegkundige worden. Wat was het daar goed verzorgt en je kon er een boel bekijken en testen doen. Je suiker kon je laten meten, net zoals je saturatie en je bloeddruk. Chary en ik scoorden nog het beste, alhoewel bij mijn bloeddruk wat aan de hoge kant was, ik houd het er maar op dat ik het snikheet had en dat het daardoor kwam, heb nog nooit eerder last gehad dus stap er maar snel over heen. Chary haar suiker leek niet helemaal top maar madam lijkt nergens last van te hebben dus ook dat vergeten we voor dit moment. Ylva bleek een ander verhaal en bij verschillende testen die door vp-ers gedaan werden keken ze op en deden het nog een keer. Voor mij reden om maandagochtend de huisarts te bellen.

Het plan lag er al even en zeker ook omdat Chary zo'n uitslag in het gezicht had maar door Quints opname en later het buikverhaal kwam het even op de achtergrond. Maandag dus gebeld om voor beide meiden even langs te komen. Uiteraard zat het erg vol en konden ze pas vrijdag samen terecht. Tussen de middag vertelde ik Chary dat en haar tranen zaten hoog want ze wilde niet nog 5 dagen met die pijnlijke plekken lopen. Gelijk weer de assistente gebeld en zo kon onze oudste dame dinsdagmiddag terecht. Met een goede crème en een zalf voor haar droge huid konden we weer gaan. Qua huid lijken Chary en Quint veel op elkaar, heel gevoelig en snel droog, echte broer en zus!
Ylva daarentegen heeft een heel andere huid, wel gevoelig maar niet droog, sowieso is het een heel ander meisje. Sinds kort heeft ze haar tennisoutfit ingeruild voor een voetbal outfit en ze vind het geweldig. Helaas is haar conditie al lange tijd niet je van het, de laatste maanden ging het in haar hoofd qua angsten weer wat beter nu ze regelmatig therapie heeft maar lichamelijk hapert er nogal eens iets. We dachten dat het zou liggen aan haar aanleg en voorkeur voor lekker eten en de gevolgen daarvan. Dus al een tijd letten we op de calorieën en vetten/suikers. Dat ging heel goed en is zeker ook voor mij niet verkeerd want ik ben al net zo'n lekkere eter. Erg gemotiveerd was ze en dat deed haar goed. Toch wilde ik met haar naar de huisarts en in januari was ik ook al met haar geweest bij een arts in opleiding, toen was ze ook wat verkouden en dat moest eerst maar eens over zijn om te kijken of ze misschien iets van astma zou hebben of zo. Gisteren dus met haar heen geweest, 2 keer in de week bij de huisarts wordt ik niet zo blij van, ken de wachtkamer al te goed helaas.
Ylva deed haar verhaal met mijn aanvulling en ze werd grondig onderzocht, duurde best lang maar dat geeft ook het gevoel dat er naar je geluisterd word en dat is fijn. Onze huisarts kent de situatie met Quint en de andere problemen dus dat voelt altijd weer vertrouwd. Ook Ylva voelt zich op haar gemak bij hem. Toch wilde hij dat ze door een kinderarts gezien zou worden, hij had toch het idee dat ze misschien wel iets onder de leden heeft en zo mochten we kiezen welk ziekenhuis onze voorkeur ging. Aangezien we ook in Hardenberg graag geziene gasten zijn koos ik daar maar voor, ook al heeft Zwolle de specialisatie meer in huis in waar hij aan dacht. Ik dacht vooral praktisch, 2 kinderen onder behandeling van dezelfde arts leek me goed voor het hele gezin dus nu kunnen we volgende week al met Ylva naar Quints favo-dokter. Spannend en een extra zorg, toch moeten we maar niet op de zaak vooruit lopen, Ylva zelf wil het er niet over hebben, ze was eerst erg van streek maar zegt nu dat ze zich niet ziek voelt en niet anders dan eergisteren, gelukkig.

Onderhand ben ik nu 5 kwartier aan het typen, niet dat het verhaal nu zo veel tijd koste maar piepte de pomp van Quint 2 keer en moest er ook nieuwe voeding in, meneer had zichzelf er nogal onder gesmeerd met een vieze luier zodat hij nu de pyjama al aan heeft en schoon ondergoed en gierde hij tegen 5en nog voor de tv nu huilt hij steeds, dikke tranen, even op schoot geknuffeld maar het word zo'n grote jongen dat mijn benen dat ook niet altijd leuk vinden, hoop niet dat hij zo huilt om zijn buik, de bult word zeker niet kleiner, eerder groter en harder en ook best dicht bij zijn mickey-button, heb zelfs het idee wanneer ik medicijnen wil terug trekken dat dat niet gaat door de bult. Mmm dat beloofd nog wat, hoop dat we kunnen wachten tot de oproep voor operatie en dat het niet acuut gaat worden. Dat is nu toch net een beetje teveel van het goede.