Buisjes,bloed en de bult.

zondagmiddag thuis

zondagavond highcare umcg

dossier

Zondagavond melden in het UMCG afdeling high care naast de kinder ic, altijd weer een afdeling waar je liever niet binnen loopt. Zoveel kinderen die vechten en strijden, artsen die hun best doen en ouders met tranen op de gang. En we kenden er kinderen die er lagen en waar we afscheid van namen. Het went niet om er te zijn maar we weten dat het er goed is als Quint er ligt, we vertrouwen op hun kunnen en zeker op Quint. Onze dappere dodo die ook nu weer zo vrolijk er binnenkwam.

Het was er goed en Quint vond zijn tentbed weer mooi, ging vlot slapen en wij vertrokken naar het NH hotel er tegenover. Niet lang er na een telefoontje van de zaalarts, ze wilde enkele dingen weten en ging hem nog even onderzoeken omdat we het ook over zijn bobbel/bult hadden gehad. Om 22.45uur belde ik zelf nog even met de verpleegkundige en Quint onderging alles prima en sliep heerlijk. Wat later telefoon van de vp-er. De zaalarts had Quint onderzocht en dacht dat er misschien iets met zijn darm was wat niet goed leek, er zou een chirurg later bij hem komen kijken. Bah........die gedachte was uiteraard ook al bij ons in het hoofd voorgekomen want natuurlijk denk je aan alles wat maar in die buik zou kunnen voorkomen. Die nacht sliep ik slecht, alles ging door me heen en werd steeds wakker omdat ik dacht dat de telefoon ging omdat er wel geopereerd zou worden. Had ook gevraagd mij te bellen wanneer er echt iets zou zijn of gebeuren ook omdat de vp-er vertelde dat er wel eens 2 operaties zouden komen. 1 voor de oren en 1 voor buik. Het werd 5 uur en ik was klaarwakker met een bonkende hoofdpijn, niet zo gek maar slapen lukte niet meer. Uiteindelijk waren we om 7.15uur bij Quint en meneer zat er weer parmantig bij naar een voor hem ook bijna slapeloze nacht want de chirurg had hem dus wakker gemaakt. Men dacht aan een darmlis maar dat moest overdag bij licht nog eens goed bekeken worden, klonk al iets minder negatief dan de avond er voor. Om 8.15uur konden we dan eindelijk naar de ok met de dienstdoende vp-er van de dag die geeneens ingelicht was over het nachtelijk bezoek van de chirurg ( dat kende ik niet van deze afdeling, overdracht kan dus beter, maar ja ons Quintje kwam niet voor een bult maar voor buisjes).

Op de ok aangekomen stond daar mijn favoriete anesthesioloog,vol vertrouwen gaf ik Quint over, hij wist zelf dat dit de 3e keer was dat hij Q zag in deze omstandigheden. Chapeau!

Na  ruim anderhalf uur was alles achter de rug en zagen we Quint weer, met wat pcm was hij rustig en ging uiteindelijk slapen, heel goed voor hem en dat merkte je in de loop van de middag ook, hij kreeg steeds meer praatjes en kon gerust mee naar huis. De artsen kwamen nog langs en de uitslag van de gehoortest komt nog maar het plaatsen van de buisjes was links erg moeilijk gegaan, zijn oor is links anders aangelegd dan hoort, voor ons geen verrassing omdat bij Quint bij alles wat hij heeft het aan de linkerkant altijd een graadje erger is dan rechts. Er is wel vermindert gehoor geconstateerd aan beide oren maar hoe we dit willen vervolgen dat zien we wel. Wij maakten ons nog steeds eigenlijk meer zorgen om die bult in zijn buik. Er is nog gebeld met de afdeling chirurgie omdat men ons had gezegd overdag bij licht nog te komen kijken, dit stond niet in de rapportage. Kinderarts erbij en die dacht toch aan een vetbult of cyste

Ik was zelf behoorlijk nijdig door de gang van zaken, eerst ons lam geschrokken en dan ineens stelt het niet veel voor, was geen reden voor een spoed echo en stond ook vol voor maandag. Mijn hoofdpijn speelde daarin ook mee maar was pissig en had zoiets van neem m wel mee en bel onze eigen kinderarts. Uiteindelijk hebben zij dat gedaan en gevraagd om een echo in Hardenberg.

Prima, wij naar huis en Quint kon weer met zijn zussen knuffelen maandagavond.