Dat wisten we maar oei wat is dit keihard en bijna onmenselijk dat men nog geen week na de begrafenis al belt met de mededeling dat er een voedingspomp bij ons gehaald moet worden. Verbouwereerd sta ik de dame aan de telefoon te woord al hakkelend omdat ze 1 van de hulpmiddelen om Quint in leven te houden nu al opeist. Ik vertel haar dat Quint net overleden is en dat ik er nog niet aan toe ben om dat nu al in te leveren. Gezamenlijk komen we tot een datum, altijd te vroeg maar vandaag is die datum een maand en 3 dagen na zijn overlijden. Ze krijgt alleen de pomp en het snoer, de stickers haal ik er niet af, dat gaat me te ver laat hen dat maar doen dan zien ze zijn naam nog een keer en wie weet googelen ze dan omdat het zo'n mooie naam is en krijgen ze er een beeld bij...............ach dat is tegen beter weten in maar voor mijn gevoel goed.
Daarna op naar het volgende afscheid van een middel wat Quint nodig had...................het gaat een leeg huis worden, en dat is het al zo leeg en stil zonder zijn aanstekelijke lach en geluiden van zijn speelgoed. Wat rest is de stilte en de tranen!
1 opmerking:
Lieve Jeannet,
Mijn hart huilt......!
Onze Marc is nu naar het Binnenveld en dan is het al zo stil in huis, maar wij hopen hem weer op te halen en bij jullie......, ach wat een verdriet!
God zij met jullie!
Een reactie posten