Dag van de mantelzorg

Bericht op FB

Het is de dag van de mantelzorg.

De afgelopen week werden we veelvuldig door verschillende organisaties, kranten, tv- programmamakers gevraagd voor een interview of filmpje. Aan een paar dingen werken we mee omdat het fijn is gehoord te worden en het goed is dat er aandacht voor is maar eigenlijk hebben we daar geen eens tijd voor om over energie maar te zwijgen aan de andere kant is het toch ook wel heel erg leuk om iets te laten zien of te vertellen over ons bijzondere kind en broertje.

Dus nu nog even een interview af maken. Duurt nog even voordat het verschijnt hoor! 

===================================================================

Verder een beetje veel verbolgen over het feit dat de diaconie van de kerk in het kader van deze landelijke dag 4 bossen bloemen weggeeft aan instellingen in Ommen, volgens mij heb je het dan niet begrepen......In instellingen wonen namelijk mensen die verzorgd worden door mensen die daar betaald voor krijgen en vrijwilligers (petje af) uiteraard zijn er ook mensen die betrokken zijn bij de zorg van hun ouder/broer/zus die daar woont en zij zullen ook echt genoemd mogen worden als mantelzorger omdat ze misschien mee gaan naar een afspraak bij een arts of dagelijks op bezoek komen, een wandeling samen maken etc. Maar oei oei weer voel ik dat de kerk waar ik bij hoor.......zelfs graag kom, het niet begrijpt en niet door heeft waar ze hun gemeenteleden mee en in kunnen sterken. Zo was ik laatst, samen met de kinderen die allebei graag mee wilden omdat broer ook bij hoge uitzondering mee ging, in de kerk voor een bijeenkomst waarbij ook kinderen (lees Quint bijna 9 jaar maar eigenlijk 9 maand) welkom zou zijn. Helaas waren de activiteiten niet rolstoeltoegankelijk dus tja.....teleurgesteld wederom. (Was niet de eerste keer dat hij er niet bij kon horen ook in het verleden gebeurde dit maar toen was hij nog de trap af te tillen inclusief rolstoel).

Wat ik eigenlijk graag kwijt wil is dat men (ook binnen de kerk) niet zo goed begrijpt wat mantelzorgen in houd en dus nu ook de plank gigantisch mis slaat. Gaat me niet om het bloemetje maar wel om waardering en respect zeker voor de zussen die toch de leden van de toekomst zijn. Er zijn binnen de gemeente een paar mensen die met zekere regelmaat een kaartje sturen of laten weten dat we in hun gedachten zijn maar dan houdt al heel snel op. Wij kunnen al bijna 9 jaar niet als gezin naar de kerkdienst en dit doet me veel verdriet, de meiden moeten verplicht naar de catechese omdat ik dan denk nog enigszins hun wat mee te kunnen geven.
Als wij naar de kerk gaan ( en dat is aanzienlijk minder dan dat we zouden willen) is dat zonder Quint en 1 van de ouders want Quint erbij geeft een hoop lawaai maar ook irritatie zo hebben we gemerkt. 

Binnen het gezin is nu het plan dat de meiden zich aanmelden voor de oppasdienst, hoeven we geen dure PGB-er in te huren maar kan hij mee, zijn zussen zorgen voor hem tijdens de dienst en hij kan bij het slotlied de kerk in geduwd worden en ook de zegen ontvangen..............zou geweldig zijn dat zijn zussen dit kunnen en willen doen. Ze moeten zich maar snel aanmelden.