Lennard, een plekje in ons hart.

LENNARD  24-6-2002   30-11-2011

God kent jou   
vanaf het begin
helemaal van buiten
en van binnenin
Hij kent al je vreugde
en al je verdriet, 
want Hij ziet de dingen
die een ander niet ziet
en weet je wat zo mooi is
bij Jezus voel je je vrij
om helemaal jezelf te zijn
want Hij houdt van jou,
ja Hij houdt van jou

ja Hij houdt van jou en mij



Woensdagochtend overleed op de leeftijd van 9 jaar Quints logeervriendje Lennard. We wisten al een paar dagen dat het met Lennards gezondheid achteruit ging, maar wanneer dan het bericht komt dat hij is overleden is het toch de schrik, verdriet en meevoelen met de ouders en broers/zus van dit ontzettend lieve, bijzondere mannetje. Een heel bijzonder kereltje ook met een chromsoomafwijking waar weinig over bekend is.


Quint en Lennard samen logeren in het kinderhospice 9-2007

9 jaar mochten zijn ouders voor hem zorgen samen met de andere kinderen in het gezin en dan nu een lege plek straks in huis, geen zorg meer maar gemis en verdriet maar ook de wetenschap dat hij nu bij de Heer is en daar geen beperkingen meer heeft maar het goed heeft. Goed had hij hij het hier ook, maar wel in een lichaam wat ziek was en met vele beperkingen. Lennard had het ook goed in het kinderhospice waar we elkaar leerden kennen. Nou ja eigenlijk kende ik ze al via de televisie door de uitzending in het voorjaar van 2006 bij de EO. "Het zal je maar gebeuren". Samen met Fleur ( inmiddels ook overleden) werden ze door de camera gevolgd thuis en in het kinderhospice. Omdat we toen al heel goed wisten dat Quint ook zijn beperkingen zou hebben en Quint in maart van dat jaar ernstig ziek was en wij voor zijn leven vreesden, zat ik voor de tv. En gelijk zag ik zoveel herkenning, gevoel wat hetzelfde was als moeder. Zag overeenkomsten met Quint, ook al zat er 3.5 jaar leeftijdsverschil tussen de jongens. Huilend gekeken en later op video nog eens en ik wist dat het ook met Quint een zorgelijk leven zou worden. In de zomer van 2006 was Quint weer zo ziek en lag 3.5 maand in het ziekenhuis, vele malen heb ik toen geopperd wanneer Quint ooit weer thuis zou komen wij ook in dat kinderhospice zouden gaan kijken of het een plek zou zijn om te logeren. In februari 2007 logeerde Quint daar voor het eerst en daar was ook Lennard. Zo volgden er heel veel logeerpartijtjes samen, tot aan 13 november. Quint hebben wij die dag gebracht en ook Lennard was daar, witjes lag hij in zijn stoel, een groot verschil met de montere Quint op dat moment want die had nog wel wat praatjes en vond het gezellig om er weer te zijn. Niet wetende dat dat de laatste keer zou zijn dat we Lennard zagen hebben we hem toch gedag gezegd, ook Chary noemde dat gisteren nog.
Wat hebben de heren het samen door de jaren heen gezellig gehad daar maar ook zelfs een keer samen in de dierentuin. Helaas zijn er weinig recente foto's van hen samen, maar ik weet dat ze wel genoten van elkaars geluiden, het samen zijn.Dat merkten we ook aan Quints reactie toen ik hem vertelde dat Lennard nu bij de Here Jezus is en ik hem de foto van Lennards blog ( http://lennardonline.blogspot.com )liet zien, Quint reageerde met eheh en reageerde anders dan anders op een foto, hoe bijzonder.

Quint en Lennard samen in de dierentuin 5-2007

Wat zullen we Lennard gaan missen als we Quint brengen of halen bij het kinderhospice, ook al zijn er veel andere kinderen, de "oude" garde wordt minder en dat voelt zo verdrietig. Merk dat het ontzettend veel met me doet, tranen zitten deze dagen ook erg hoog, het verdriet maar ook de opluchting van geen lijden meer, maar ook de zorg wat dan in je gezin wegvalt, de impact die die zorg altijd had, ook al doe je het met alle liefde. Het gevoel is heel dichtbij, gewoon omdat Lennard zo'n  prachtig kind is.

Die lieve Lennard zullen we blijven gedenken en herinneren. We wensen allen die voor hem zorgden, hem zo liefhebben en in het bijzonder Petra, Elzo, Harrold en Anne, Wydo, Laura en verdere familie de kracht toe in deze zware dagen en dinsdag as bij de begrafenis. Wat zal het een ontzettend zware dag worden bij het afscheid van een heel bijzonder,prachtig logeervriendje.