woensdag 30 november 2011

Lennard, een plekje in ons hart.

LENNARD  24-6-2002   30-11-2011







God kent jou   
vanaf het begin
helemaal van buiten
en van binnenin
Hij kent al je vreugde
en al je verdriet, 
want Hij ziet de dingen
die een ander niet ziet
en weet je wat zo mooi is
bij Jezus voel je je vrij
om helemaal jezelf te zijn
want Hij houdt van jou,
ja Hij houdt van jou
ja Hij houdt van jou en mij





Woensdagochtend overleed op de leeftijd van 9 jaar Quints logeervriendje Lennard. We wisten al een paar dagen dat het met Lennards gezondheid achteruit ging, maar wanneer dan het bericht komt dat hij is overleden is het toch de schrik, verdriet en meevoelen met de ouders en broers/zus van dit ontzettend lieve, bijzondere mannetje. Een heel bijzonder kereltje ook met een chromsoomafwijking waar weinig over bekend is.

Quint en Lennard samen logeren in het kinderhospice 9-2007
9 jaar mochten zijn ouders voor hem zorgen samen met de andere kinderen in het gezin en dan nu een lege plek straks in huis, geen zorg meer maar gemis en verdriet maar ook de wetenschap dat hij nu bij de Heer is en daar geen beperkingen meer heeft maar het goed heeft. Goed had hij hij het hier ook, maar wel in een lichaam wat ziek was en met vele beperkingen. Lennard had het ook goed in het kinderhospice waar we elkaar leerden kennen. Nou ja eigenlijk kende ik ze al via de televisie door de uitzending in het voorjaar van 2006 bij de EO. "Het zal je maar gebeuren". Samen met Fleur ( inmiddels ook overleden) werden ze door de camera gevolgd thuis en in het kinderhospice. Omdat we toen al heel goed wisten dat Quint ook zijn beperkingen zou hebben en Quint in maart van dat jaar ernstig ziek was en wij voor zijn leven vreesden, zat ik voor de tv. En gelijk zag ik zoveel herkenning, gevoel wat hetzelfde was als moeder. Zag overeenkomsten met Quint, ook al zat er 3.5 jaar leeftijdsverschil tussen de jongens. Huilend gekeken en later op video nog eens en ik wist dat het ook met Quint een zorgelijk leven zou worden. In de zomer van 2006 was Quint weer zo ziek en lag 3.5 maand in het ziekenhuis, vele malen heb ik toen geopperd wanneer Quint ooit weer thuis zou komen wij ook in dat kinderhospice zouden gaan kijken of het een plek zou zijn om te logeren. In februari 2007 logeerde Quint daar voor het eerst en daar was ook Lennard. Zo volgden er heel veel logeerpartijtjes samen, tot aan 13 november. Quint hebben wij die dag gebracht en ook Lennard was daar, witjes lag hij in zijn stoel, een groot verschil met de montere Quint op dat moment want die had nog wel wat praatjes en vond het gezellig om er weer te zijn. Niet wetende dat dat de laatste keer zou zijn dat we Lennard zagen hebben we hem toch gedag gezegd, ook Chary noemde dat gisteren nog.
Wat hebben de heren het samen door de jaren heen gezellig gehad daar maar ook zelfs een keer samen in de dierentuin. Helaas zijn er weinig recente foto's van hen samen, maar ik weet dat ze wel genoten van elkaars geluiden, het samen zijn.Dat merkten we ook aan Quints reactie toen ik hem vertelde dat Lennard nu bij de Here Jezus is en ik hem de foto van Lennards blog ( http://lennardonline.blogspot.com )liet zien, Quint reageerde met eheh en reageerde anders dan anders op een foto, hoe bijzonder.
Quint en Lennard samen in de dierentuin 5-2007

Wat zullen we Lennard gaan missen als we Quint brengen of halen bij het kinderhospice, ook al zijn er veel andere kinderen, de "oude" garde wordt minder en dat voelt zo verdrietig. Merk dat het ontzettend veel met me doet, tranen zitten deze dagen ook erg hoog, het verdriet maar ook de opluchting van geen lijden meer, maar ook de zorg wat dan in je gezin wegvalt, de impact die die zorg altijd had, ook al doe je het met alle liefde. Het gevoel is heel dichtbij, gewoon omdat Lennard zo'n  prachtig kind is.

Die lieve Lennard zullen we blijven gedenken en herinneren. We wensen allen die voor hem zorgden, hem zo liefhebben en in het bijzonder Petra, Elzo, Harrold en Anne, Wydo, Laura en verdere familie de kracht toe in deze zware dagen en dinsdag as bij de begrafenis. Wat zal het een ontzettend zware dag worden bij het afscheid van een heel bijzonder,prachtig logeervriendje.

5 opmerkingen:

Petra zei

Heel mooi geschreven Jeannet! Dankjewel van ons allemaal...

Mirjam van Splunter zei

Het gevoel wat je beschrijft is zo herkenbaar. Maar tussen de regels door denk ik ook mijn gevoel te herkennen. Wie is de volgende...........
Is ons kind de volgende om afscheid van te moeten nemen en dan de angst hiervoor.
En ook inderdaag, hoe moet je door als je leven al zo lang eigenlijk volledig om je gehandicapte kind gedraaid heeft.
Heel veel sterkte met ook weer dit grote verlies.

Alide zei

Vanuit je hart geschreven Jeanet, dat voel ik als ik je verhaal lees.
Ik heb Lennard 1x mogen ontmoeten in het dolfinarium, afgelopen mei.
Heb gelukkig nog eventjes met Petra gesproken.
Wil ook jullie veel sterkte wensen.........
Liefs
Alide

Geralda zei

Wat heb je dit mooi geschreven meisje, hier is volgens mij niks aan toe te voegen, ik zit met kippevel op de bank. Wat moeten jullie en al die andere ouders met een bijzonder kindje toch veel meemaken.
Voor de ouders en broertjes en zusje van Lennard heel veel sterkte vandaag en hierna, als het gemis in alle hevigheid aanwezig zal zijn. Ondanks de wetenschap dat hij het goed heeft nu zal het aardse gemis er ook zijn.

Liefs,
Geralda

Anoniem zei

Lieve Jeanet, bedankt dat je steeds weer zo in je hart laat kijken. Het zijn dingen waar ik als moeder van kinderen zonder zichtbare beperkingen veel van kan leren. Onze (3e) dochter hoopt in febr. 6 te worden. En wij staan er eigenlijk (bijna) nooit bij stil dat ze dat misschien niet haalt, omdat er geen reden toe is. Kijk en natuurlijk weten we wel dat er van alles kan gebeuren, maar het is toch heel anders als dat jullie dat ervaren. Ik ken iemand die zong voor zijn kind (met beperkingen) niet 'lang zal ze leven...' maar 'Eeuwig zal ze leven...' En als je dan naar het leven en sterven van bv. Lennard kijkt heeft dat wel een heel mooie lading! Veel sterkte gewenst deze komende week. Maar ook, geniet er toch maar van dat je mannetje alweer 6 jaar hoopt te worden. Al 6 jaar mochten jullie voor hem zorgen. Meelevend, meebiddend vanuit Polsbroek
Heleen